Ongeveer een jaar geleden gebruikte ik in deze nieuwsbrief de metafoor van mijn ingestorte voortent. We zijn inmiddels een jaar verder en ik gebruik deze metafoor ook deze keer.
Hoe ging het verder met mijn voortent? Die tent hadden we domweg nodig, dus wij hebben overal en nergens tentstokken vandaan gehaald en hebben zo de tent weer op de been gekregen. Het zag er aan de buitenkant gewoon goed uit, maar binnen leek het wel of er een steiger was neergezet, zoveel steunstokken hadden we gebruikt. Daarnaast hadden we met de altijd handige duct tape de gaten in het dak dichtgeplakt en zo zijn we het hele kampeerseizoen goed doorgekomen.
Ondertussen hadden we contact gehad met de fabriek en afgesproken het dak te laten vervangen en hebben we een nieuw frame gekocht (de bij de tent horende standaard set). Natuurlijk binnen het door de verzekering beschikbaar gestelde budget! Op deze manier konden we wat nog gewoon goed en vertrouwd was, blijven gebruiken en wat vervangen moest worden, hebben we vernieuwd. Maar door ervaring wijs geworden, hebben we vanaf het begin onze tent verstevigd door extra steunstokken en dakleggers (natuurlijk niet echt horend bij onze voortent) aan te brengen. Want niet alleen sneeuwbuien, ook behoorlijke hoosbuien kunnen je tent zomaar veranderen in een bouwval.
En als we vanuit deze schets naar de schoolpraktijk gaan, dan is bovenstaande precies ook wat ik het afgelopen jaar heb gehoord en gezien. In onze opdrachten werd gevraagd om met elkaar de ‘tent’ weer op orde te brengen, te versterken en waar nodig ook veranderingen door te voeren. Hierbij was het steeds de bedoeling om te behouden wat goed (en vertrouwd) was, maar konden ook nieuwe versterkingen in persoon (ook niet onderwijsbevoegden) en/of methodiek worden binnengehaald.
Enkele voorbeelden leest u in deze nieuwsbrief.