En dan sta je opeens weer middenin de hectiek van het dagelijkse basisschoolleven. Dat is wat toch bleef trekken. Veel mensen zullen mij inmiddels kennen als ‘teamleider van de groep interim-directeuren van Melior Interim’. De afgelopen jaren heb ik die rol fulltime uitgevoerd en dat betekende: bespreken van Plannen van Aanpak, Voortgangsrapportages en Plannen van Overdracht.
Maar ook sparren met de interim-collega’s over de voortgang van hun interim-opdracht, want als teamleider fungeer je ook als ‘opdrachtbegeleider’. Daarnaast contacten leggen met vele opdrachtgevers: oud-opdrachtgevers, huidige opdrachtgevers en potentiële nieuwe opdrachtgevers.
Een ander aspect is het meedenken en participeren in de verdere ontwikkeling van Melior Interim: wat vraagt de markt en hoe kunnen we daarop anticiperen? Hoe zorgen we ervoor dat onze interim-directeuren scherp en up-to-date blijven, zodat zij er daadwerkelijk voor zorgen dat het beter werkt.
Ik heb het allemaal met veel plezier gedaan. En toch . . . elke keer als ik de verhalen hoorde van de interim-directeuren over hun opdracht, dan kriebelde het een beetje binnenin mij. De dagelijkse praktijk op een basisschool trok en trok steeds heviger.
Schooldynamiek
Ik ging de dynamiek op een school steeds meer missen. En toen zich de mogelijkheid voordeed om weer een interim-opdracht op te pakken, heb ik die gelegenheid met beide handen aangegrepen. Maar dat betekende wel iets voor de dagelijkse uitvoering van mijn teamleiderstaken.
Inmiddels hebben we daar een goede verdeling in gemaakt. Ik blijf opdrachtbegeleider van een aantal interim-collega’s en hou met een aantal opdrachtgevers het contact. Maar de meeste opdrachten zijn inmiddels overgedragen aan mijn collega Ton van Nieuwkoop. Hij hoeft bij de meesten niet geïntroduceerd te worden, omdat velen van u hem kennen vanuit het verleden en hij het klappen van de zweep meer dan kent.
Voor de meesten zal deze overgang geruisloos zijn gegaan, maar we wilden deze verandering toch ook nog graag op deze manier communiceren.